Spółdzielnia powstała w 1908 r., jej założycielami byli: Ignacy Postolski , Antoni Janowicz, Jan Koprowski, Antoni Postolski, Andrzej Gawarecki, Jakub Szczęsny, Marcin Jankowski, Marian Goliński, Marcin Stawicki, Michał Babisiak. Przyjęła nazwę Stowarzyszenia Spożywczego Robotników Fabryki Ferd. Bohm i S-ka Włocławek. Siedzibą Stowarzyszenia byla placówka przy ul. Toruńskiej (obecny sklep nr 1 przy ul. Kard. Wyszyńskiego). Na zapleczu sklepu funkcjonowala piekarnia. Sprzedaż dla członków w piekarni i sklepie odbywała się na książeczki obrachunkowe, a należność była płacona w końcu tygodnia, po wypłacie. Towary Spółdzielnia kupowała po jak najniższych cenach bezpośrednio w majątkach lub u chłopów. Chodziło o to, żeby niższymi cenami pomóc robotnikom w ich trudnej sytuacji materialnej.
W czasie I wojny światowej Spółdzielnia otworzyła kuchnię ludową w domu obok sklepu. Ceny posiłków były ściśle skalkulowane wg kosztów nabycia surowca, przez co posiłki były dużą pomocą dla robotników. Oprócz działalności gospodarczej założono bibliotekę i propagowano czytelnictwo wśród członków. Spółdzielnia liczyła wówczas 80 członków, udział wynosił 10 rubli, a wpisowe 50 kopiejek.  Pierwszy sklep i piekarnia funkcjonowały przez całą I wojnę światową. W 1919 r. otwarto drugi sklep przy ul. Ceglanej i Spółdzielnia przyjęła nazwę "Ogniwo". Jednocześnie została utworzona Kasa Oszczędności, gdzie członkowie lokowali swoje oszczędności, a kasa dopisywała im odsetki. W tym czasie Spółdzielnia rozkwita. Wzrastają obroty, powiększa się liczba członków. Spółdzielnia pomaga robotnikom i bezrobotnym członkom poprzez zapomogi wydawane w towarach - dzieciom członków rozdawane są paczki ze słodyczami i organizowane są zabawy choinkowe. W latach 1925 r. Stowarzyszenie Spożywców "Ogniwo" przystępuje do Związku Spółdzielni Spożywców. W tym okresie Spółdzielnia we Włocławku zmienia swoją siedzibę, która mieści się przy ul. Starodębskiej 39. Zrzesza wówczas 240 członków, a udział członkowski wynosi 25 zł.
W roku 1945, tuż po wyzwoleniu rozpoczęła swoją dzialalność Hurtownia Spożywców, a przy dużych instytucjach i zakładach pracy zaczęły powstawać spółdzielnie, m.in. pocztowców, nauczycieli, kolejarzy, pracowników Fabryki Fajansu i Celulozy, które miały swoje zarządy i rady, prowadziły działalność gospodarczą. W 1945 r. reaktywowała swoją działalność Spółdzielnia "Ogniwo". W trzy lata później następuje unifikacja - Spółdzielnie przyzakładowe łączą się z „Ogniwem” - powstaje Powszechna Spółdzielnia Spożywców, licząca 7652 członków.
W latach 50-tych systematycznie wzrasta liczba członków oraz placówek handlowych i produkcyjnych.  Spółdzielnia prowadzi również piekarnie, W 1959 r. Spółdzielnia liczy już 10248 członków, prowadzi 112 punktów handlowych, 12 zakładów produkcyjnych, w tym 8 piekarń, 3 masarnie, wytwórnię wód gazowanych i rozlewnię piwa, bar gastronomiczny i transport. Działają poradnie: krawiecka, dziewiarska, kosmetyczna i prawna.
Lata 60-te stwarzają warunki do dalszego rozwoju Spółdzielni. Otwiera podwoje Ośrodek Praktyczna Pani przy ul. Chopina oraz punkty usługowe. Transport został przekazany do Wojewódzkiej Spółdzielni Transportu i Usług Technicznych. W 1971 r. następuje przeprowadzka z biur przy ul. Spółdzielczej do nowego biurowca przy    Pl. Wolności 8/9, a w rok później Spółdzielnia otwiera SDH i Ośrodek Praktyczna Pani przy Placu Wolności.
Nowy podział administracyjny kraju w 1975 r. spowodował powstanie "Społem" WSS z Oddziałami w Aleksandrowie Kuj., Lipnie i Rypinie. W roku 1976 dzięki reformie handlu spożywczego „Społem” wchłania PHS, PPG i „Arged“ oraz bazę magazynową. Powstaje Oddział w Ciechocinku. Do WPHW przekazana zostaje sieć sklepów przemysłowych.
W roku 1982 "Społem" przechodzi reorganizację, w ramach której przekazuje bazę magazynową PHS-owi z częścią pracowników i stara się o zwrot SDH przy Pl. Wolności, który został odebrany w 1976 r. W roku 1983 obchodzono jubileusz 75-lecia Spółdzielni. W 1984 r. otwiera podwoje SDH "Hala", w następnych latach - pasaż przy ul. Rzemieślniczej, sklepy i Ośrodek Praktyczna Pani, piekarnia na Os. Zazamcze i 3 sklepy przy ul. Łanowej.
Rok 1989 to czas wielkich przeobrażeń politycznych, a zarazem początek reform w Spółdzielni, która dostosowuje się do reguł gospodarki rynkowej. 27 marca 1990 r. - w wyniku ustawy o działalności i organizacji spółdzielczości -  WSS dzieli się na 5 niezależnych PSS-ów: Aleksandrów Kujawski, Ciechocinek, Lipno, Rypin i Włocławek. Jednocześnie Spółdzielnia rezygnuje z placówek będących własnością władz miejskich na rzecz załogi, która zdecydowała się na rozpoczęcie w nich prywatnej działalności. W ramach tej reorganizacji przekazano 70 placówek.
W następnych latach kontynuowano działania w kierunku poprawy i ugruntowania ekonomiki i finansów Spółdzielni, poprzez racjonalizację zapasów, redukcję zatrudnienia, likwidację placówek nierentownych, prywatyzowanie placówek gastronomicznych. Działania te zostały zakłócone przez wprowadzenie na rynek włocławski zagranicznych firm, które od 1998 roku stopniowo zagęszczały handel. Największym wyzwaniem dla Spółdzielni były działania związane z utrzymaniem dotychczasowej pozycji na rynku, kiedy w mieście powstawały kolejne markety.

Dziś można już powiedzieć, że - udało się…